ACTIE

Hierbij een bericht over de landelijke acties tegen de bezuinigingen op kunst en cultuur. Wij doen mee en ik denk dat een ieder die iets met kunst te maken heeft verplicht zal voelen om mee te doen. Als deze plannen doorgaan zal er een kettingreactie ontstaan waar iedereen in Nederland (niet alleen professionele musici of kunstenaars) de gevolgen van zal voelen. Als we allemaal op 20 november aanwezig zullen zijn, kunnen wij Nederland als cultuurland nog redden. Klinkt dramatisch, en dat is het ook.
Tot zaterdag 20 november,

Israel Golani

ps. Neem je vrienden, kinderen en buren mee.


Nederland schreeuwt om Cultuur

Zoals u vast al via krant, websites en televisie heeft vernomen, is de regering voornemens om een groot deel van het huidige kunst- en cultuurbudget te schrappen en de BTW op voorstellings- en concertkaartjes te verhogen. Het beeld dat daarbij wordt geschetst, is dat kunst en cultuur een luxe product zijn, en niet een noodzaak.
Op zaterdag 20 november vindt de landelijke actiedag Nederland Schreeuwt Om Cultuur plaats. Door het hele land gaan mensen om 16.00 uur de straat op om zich te laten horen voor behoud van kunst en cultuur in Nederland. In Amsterdam verzamelen cultuurliefhebbers van jong tot oud zich op hetLeidseplein. Met deze actie laat, na artiesten en politici, nu het publiek van zich horen.
Waarom benaderen we u? Of u nu ons publiek bent, of uw kinderen naar muziekles stuurt, zelf zingt in een koor, of deelneemt aan een leesclub: u maakt deel uit van het culturele leven in Nederland. Als ‘aandeelhouder’ van de cultuur in ons land bent u een factor van betekenis.
Er staat veel op het spel en u als aandeelhouder van de cultuur kan dat als geen ander duidelijk maken. Om de politiek te overtuigen van het belang van kunst en cultuur is uw aanwezigheid bij een van de vele manifestaties op 20 november hard nodig. Uw stem geeft inhoud aan de schreeuw om cultuur. Een overzicht van alle manifestaties vindt u op www.nederlandschreeuwtomcultuur.nl. Graag tot ziens op 20 november!

Dag van de Klassieke Muziek

Op 10 oktober speelden we in Zeewolde. Rob en Marleen verrichten daar geweldig werk om het culturele niveau omhoog te stuwen. Ze doen dat voortvarend en met succes. Vergeleken met andere concertlocaties weten ze hier een relatief jong publiek te interesseren voor wat ze doen. Voorafgaand aan het concert had Rob met beeldend kunstenaars uit Flevoland een dag zitten schilderen aan de hand van La Spagna van Josquin op onze CD. Het werk hing als een soort decor achter ons. De makers zaten in de zaal en de luisterspanning was hoog toen we het stuk live speelden. Het leidde tot iets waar we het vaak met elkaar over hebben: het publiek voelt zich als het ware binnengelaten in onze muziek.

Slechts een nacht van die ervaring verwijderd, staan we op 11 oktober in het Muziekgebouw aan het IJ op De Dag van de Klassieke Muziek: ontmoetingsplaats voor iedereen die zich met klassieke muziek bezighoudt. Er zijn concertjes, gespreksgroepen en er is een markt.

Ter gelegenheid van ons 10-jarig bestaan – ons eerste Kroonjaar - hebben we onze stand versierd met slingers van gouden kronen. Die delen we uit aan geïnteresseerden, samen met koningsblauwe balpennen met de tekst: 'kroontjespen'. De enkele kinderen die er zijn, stappen trots rond met de kronen op hun hoofd, wat een bevriende vader, die voor zijn eigen zaak aan het netwerken is, doet uitroepen: “Ja zeg, lopen jullie hier voor een ander ensemble reclame te maken?!”

Christie, onze communicatievrouw, is er ook. We hebben met z’n drieën veel plezier gehad met de voorbereiding van deze dag. En nu kijken we samen hoe onze plannetjes uitpakken. Bovendien ziet Christie iets meer van de “binnenkant” van de Klassieke Muziek.

Halverwege de dag komt vriendin Ineke langs. Zij is amateur clavecinist en een echte klassieke muziekliefhebber. Het is moeilijk het op deze dag niet te hebben over de donkere wolken die boven het Nederlandse cultuurlandschap hangen. Aan het eind van het gesprek schrijft Ineke strijdvaardig met een kroontjespen op haar naamkaartje: linkse hobbyist.

Heleen Gerretsen

Knabberspaß und Hunsrücker

Waar staan ze nou, die vrijdagse files?
Kalm en voorspoedig rijden we op vrijdag 1 oktober van Amsterdam naar Zuid-Limburg via de verschrikkelijke A2. (Kennelijk zijn 5 rijstroken eindelijk voldoende. We zullen het aan Marc Rutte doorgeven. Blijft er misschien nog wat geld over voor de orkesten van het MCO.)
Anderhalf uur over.
Wat doet Ensemble Corona met anderhalf uur? Boodschappen doen in Aken!

Bij Bäckerei Moss gaan we ons te buiten aan "Hunsrücker, für bewusste Ernährung!" "Eifel-Ähre Frischling", "Hefezopf", "Brezel".
De boodschappentasjes van HIT Supermarkt ("Besser Einkaufen") slingeren tussen de lessenaars en instrumentkoffers in de achterbak. Druiven, citroenkoekjes en zoutjes ("Knabberspaß") voor onderweg terug, blikjes vis, kaas waar ik nog nooit van gehoord heb, "Breitsamer Waldhonig (würzig) - die klassische".

Het kwam vast niet door de zeer matige koffie in het Eiscafé daarna, dat het concert ‘s avonds in Vaals zo fijn was. Dank je wel Kunstdagen Wittem, dank je wel Luc en Annette, het bestuur, het toegewijde publiek. De Hefezopf is inmiddels opf, maar wat niet verdwijnt is de herinnering aan ons concert bij jullie op de eerste oktoberavond van 2010. Het ga jullie goed!

Margo Fontijne

Welkom op het digitale logboek van Ensemble Corona

Dit is de plek waarop de leden van Ensemble Corona korte persoonlijke stukjes plaatsen over de belevenissen rond repetities, concerten, het werk aan ons repertoire. Zo krijgt u een kijkje in de keuken. Voor ons is dit een extra plek om informatie kwijt te kunnen over onze zoektochten naar goede oude muziek en over de thema’s van onze programma’s. Programmaboekjes bieden ruimte voor slechts een fractie van de prachtige verhalen waar wij tijdens onze research op stuiten. Wij hopen u een plezier te doen dit met u te delen.

Ensemble Corona speelt muziek uit de Middeleeuwen en Renaissance, tot het jaar 1600. We bouwen onze programma’s op rond een thema. Leidraad daarin is altijd het vinden van goede, onbekende muziek.
Ensemble Corona bestaat uit Margo Fontijne (viola da gamba, vedel), Heleen Gerretsen (blokfluit, cornetto) en Israel Golani (luit). Valeria Mignaco (zang) verleent haar medewerking aan de programma’s Se voi non ridete en The French Connection.

WIJ

Door mijn instrumenten kom ik op veel verschillende plekken. Ik reis met ze naar steden in binnen- en buitenland. Er gaan deuren voor ons open van schitterende locaties, waarvoor ik geen entree hoef te betalen. Ik word naar de kleinste uithoeken van mijn persoonlijkheid gejaagd door de successen én de tegenvallers. De ene keer is het ploeteren geblazen; de andere keer hebben we vleugels. Ik ben uren op zoek naar wegen om De Mooie Toon te bereiken, of Het Lekkere Gevoel, of De Heldere Articulatie.

Door mijn instrumenten kom ik veel mensen tegen. De mensen met wie ik Corona ben, Margo, Israel en Valeria. De mensen die naar ons komen luisteren. Mijn collega’s, mijn leerlingen en de kinderen in de scholen waar ik te gast ben om muziek met ze te maken. Ik scherp mij aan ze.

In de zomer ga ik vaak studeren buiten de stad, in een weiland in de Middenpolder. Aan het eind van de dag sta ik in het rode licht van de zonsondergang mijn dagelijkse oefeningen te doen. Drie ooievaars benen door het hoge gras. Onder het groot hoefblad heeft iemand zijn rugzak verstopt. Ik zie de eigenaar nooit, maar blijkbaar maken wij gebruik van dezelfde ruimte. Ik blijf beleefd een beetje uit de buurt. Er is een man die hier regelmatig pruimen en bramen komt plukken. Als hij er is vraag ik of het goed is dat ik wat speel. O ja, hij vindt het leuk! Een keer hoor ik na een slotnoot van een Frescobaldi canzona een klein applausje: op de dijk staan de bewoners van het nieuwe huis op de hoek. Met pijn in het hart heb ik gezien hoe op de mooiste plek langs het weggetje een betonnen bunker werd gebouwd, onder architectuur nog wel! Nu staan we met elkaar te praten over de cornetto, muziek, hun huis, de tuinen langs de dijk. Ze nodigen me uit eens langs te komen om het huis van binnen te zien.

De andere avond begint er een fazant te roepen zodra ik mijn eerste toon speel. Ik ga door. De fazant ook. Ik hoor het geluid bij elke roep dichterbij komen. Blijkbaar ben ik een gevaarlijke indringer die uit zijn territorium verjaagd moet worden…

Heleen Gerretsen

Petrarca groeit goed op heimwee

Vluchten doe je niet voor niets. Wie in de tropen is opgegroeid, woont toch niet uit vrije wil in het veen onder de zeespiegel? Eerst kun je niet terug, al zou je willen. En later als het misschien weer wel kan, ben je ook in je nieuwe vaderland zo geworteld dat je ook dààr geen afscheid van kunt nemen. Maar het heimwee blijft.

Angelica Sau Fuentes, politiek vluchteling uit El Salvador, schreef in haar gedicht "Saudade":
Soms verlangt het hart zo hevig naar mango's
waar hier appels zijn
En waar de tulpen stevig staan
wil het orchideeën hangen zien...
(vertaling Jos Linnebank)

Een mangoboom gedijt niet aan de Amstel. De natuur van je vaderland kun je niet meenemen. Maar je moedertaal wèl.

De republikeinse vluchtelingen uit Florence, die na 1521 het gerestaureerde régime van de Medici ontvluchtten, konden terecht in het huis van hun stadgenoot, de componist Francesco de Layolle, die in Lyon een nieuw leven begonnen was.
In diens tuin aan de Saône verzamelen zij zich, ze luisteren gretig naar een reiziger met het laatste nieuws, brieven - en meer - uit de gouden stad aan de Arno. Met elkaar lezen ze een nieuw gedicht, zingen een nieuw madrigaal, vers uit Italië.
Op tekst van Petrarca? Goeie kans.

Iedereen kent Petrarca. Voor een ontwikkelde Florentijn is Petrarca eten en drinken.
Voor een Florentijn ja. En Layolle is óók een Florentijn. Maar wel een uitstekend ingeburgerde Florentijn, die zich in Lyon een plaats verworven had als organist in de Florentijnse kerk Notre-Dame de Confort, als componist en muziekuitgever in nauwe samenwerking met de bekende Jacques Moderne.
Zijn oeuvre bevat dus kerkmuziek, en chansons, op Franse teksten.
Maar hoezo dan toch ook zoveel muziek op Italiaanse teksten? Tekst van bekende dichters als Martelli, en van zijn politieke vriendjes, Alamanni, Strozzi, en zelfs van Machiavelli. En natuurlijk toonzet hij ook veel van Petrarca. Layolle toont zich een ware Petrarca-insider.

Geen betere Florentijn dan een Lyonese Florentijn.
Geen betere Sinterklaasvierders dan de Nederlandse vereniging in Australië....
Petrarca gedijt goed aan de Saône - minstens zo goed als thuis aan de Arno, want hij wordt in Lyon begoten, bijgeknipt, gekoesterd, en de vruchtbare bodem is doordrenkt met heimwee.

Margo Fontijne